Unikajmy stereotypów

O lekarzach wiemy , że wszyscy biorą łapówki, są niedouczeni i nieżyczliwi, pracują w różnych przychodniach. Więc są zmęczeni i lepiej nie chorować, bo nikt nam nie pomoże. Czy na pewno tak jest, że wszyscy?

Może wygłaszamy tylko powszechną,  społeczną  opinię, zakorzenioną  w nas od lat? Nauczyciele nie lubią dzieci, politycy są nieuczciwi, księża pazerni na pieniądze, biznesmeni dorobili się majątków dzięki różnym kombinacjom -to stereotypy towarzyszące nam każdego dnia.

A przecież każdy z nas  leczył się u wspaniałego lekarza, wyszedł spod  opieki nauczyciela z powołania czy spotkał duchownego, który był wsparciem. Dlaczego nie traktujemy każdego spotkanego człowieka indywidualnie, tylko wpychamy go zaraz w już istniejące ramki.

Jako Polacy lubimy słowa: zawsze , wszędzie , wszyscy. Używamy ich w rozmowach prywatnych i debatach publicznych. Często słychać  wygłaszane przez oponentów politycznych zarzuty, dotyczące nie konkretnych osób, ale całej partii. Wszyscy z Platformy Obywatelskiej są nieudacznikami, a wszyscy z PiS-u krystalicznie czyści lub odwrotnie. A przecież każdy odpowiada za siebie i sam patrzy na swoją twarz każdego ranka w lustrze. Czy może więc brać winy innych na siebie?

Zamiast więc używać uogólnień, starajmy się swoje opinie formułować  bardziej konkretnie np. Jan Kowalski, lekarz z Krakowa  był na dyżurze w stanie nietrzeźwym lub Zofia Nowak, nauczycielka z Koniakowa uderzyła ucznia podczas lekcji. Poczujemy, że świat nie jest taki zły, to tylko niektórzy ludzie popełniają błędy, inni są w porządku. Bez obaw udamy się chorzy do lekarza, poślemy swoje pociechy do szkoły czy zagłosujemy w wyborach na swoja partię.