Jak urlop, to tylko z dziećmi?

W czasie  całego roku mamy niewiele dla siebie czasu. Mijamy się w łazience, kuchni przy lodówce lub  przy portfelu z pieniędzmi, bo młodzi mają duże potrzeby. Są dni, że nawet nie mamy czasu zadać pytania: „co słychać w szkole?”. Oczywiście, odpowiedź jest zawsze taka sama: „w porządku”. O tym, że nie jest w porządku dowiadujemy się przeważnie od nauczyciela, gdy zostajemy wezwani do szkoły. Czasem bywa już za późno, bo nasze dziecko nieźle narozrabiało  lub samo radziło sobie z problemami, zażywając narkotyki lub dopalacze.

Czy można nadrobić stracony czas? Spróbujmy, zrobić to podczas urlopu .Dziecko oczekuje od nas wtedy więcej luzu, wyjścia z roli strażnika, a wejścia w role przyjaciela. Młodzi ludzie, którym każdy problem wydaje się nie do rozwiązania, potrzebują przyjaciół, mądrych przyjaciół, a nie ciągłego pouczania.

Wakacyjne wędrówki, spotkania przy ognisku, wspólne pływanie kajakiem czy wyprawy w góry pomogą  zbliżyć się do siebie najbardziej skonfliktowanym rodzicom i ich pociechom. O ile łatwiej rozmawia się z rodzicem, który jest uśmiechnięty, wypoczęty i ma czas - nareszcie ma czas.

Można mu wtedy opowiedzieć o zakochaniu bez wzajemności, przyjacielu, który nas zawiódł, kłopotach z matematyczką, która się na nas uwzięła i pryszczu na czole, przez który nie czujemy się atrakcyjni. Czy o tych problemach swoich dzieci możemy dowiedzieć się w pośpiechu dnia codziennego. Niestety nie!

A może nasze dziecko dowie się także czegoś o nas . Niewiele bowiem wie o naszym życiu, potrzebach wątpliwościach, walce z codziennością. Najwięcej wie o oczekiwaniach wobec niego, bo o tym mu ciągle mówimy. Wykorzystajmy  więc wakacyjny czas na polubienie swojego dziecka, bo nie wystarczy go tylko kochać!