Wszyscy chcemy mieć święty spokój

Wiele lat wstecz wieś była symbolem zacofania, nikt nie chciał się przyznać,  że z niej pochodzi. Natura, jaka natura, liczył się zgiełk miasta. Szybkie tempo życia sprawia jednak, że nawet młodzi nie mogą za nim nadążyć. Od rana  do wieczora, wszystko robią biegiem. Pobudka, poranna toaleta i bez śniadania wyruszają do biur, sklepów, urzędów, redakcji  i fabryk. A tam trzeba więcej, lepiej, wydajniej. Po pracy trzeba ze żłobków i przedszkoli odebrać dzieci, ugotować obiad etc.

Nic dziwnego, ze wieczorem chcieliby usiąść na tarasie swojego choćby małego domku i w spokoju wypić wieczorną kawę lub herbatę. Obserwując okolice Gorzowa, widać jak wielu młodych zamienia swoje mieszkania w bloku, kupione na kredyt, na mały domek w Janczewie, Gralewie, Wawrowie czy w Baczynie - domek w szeregowcu, kupiony za ten sam kredyt.

Wieś staje się oazą spokoju, tu życie płynie wolniej, można wyłączyć komórkę, nie siadać do komputera by zająć  koszeniem trawy, przyglądać się rozkwitającym kwiatom i zwyczajnie trochę się ponudzić.

Święty spokój to towar deficytowy. Szukamy go wszędzie, gdzie się da. Niektórzy znajdują go nawet w pracy, ale większość musi sama o niego zadbać. Zacznijmy od dzisiaj, wszystko róbmy wolnej, wstańmy wcześniej, zjedzmy śniadanie i małymi krokami , dostojnie ruszajmy do swoich obowiązków. Na nerwowe polecenia szefa reagujmy bez emocji, spokój tylko spokój. Po pracy zaplanujmy popołudnie. Po odebraniu dzieci, idziemy z nimi do parku lub na plac zabaw, niech się bawią, a my bezmyślnie przyglądajmy się ludziom. Czekające na nas prasowanie schowajmy do szafy, niech czeka na lepszy czas, a my w tym czasie poleżmy z książką na kanapie. Obiad na jutro, jakoś to będzie, w końcu są ziemniaki, ogórki i jajka, nie trzeba być zaraz Okrasą.

Świat jest i będzie, nic się przez nasze lenistwo nie zawali, a my nabierzemy sił do dalszej walki. Pamiętajmy, że świętego spokoju nikt nam nie da za darmo, musimy wystać go w kolejce sami.