Felietony

Ostatnio mam nieodparte wrażenie, że w kwestii ruchu drogowego, w naszym mieście wszystko robi się na odwrót. Wyprowadza się ruchu samochodów z centrum, likwidując miejsca parkingowe, wprowadzając wyższe ceny za parking i ogromne kary za brak biletu, a nie daje się nic w zamian.

W Gorzowie na dobre zagościło lato. Maj bardziej przypominał marzec, ale cieszmy się chwilą. Zieleń przebija się przez szary beton. Nawet rozkopane miasto pięknieje. Tak licznych inwestycji nie pamiętają najstarsi gorzowianie. Za 2-3 lata miasto zyska nowe oblicze.

Świat Anno Domini 2021 to nowa rzeczywistość. Odmienna od przewidywalnej przeszłości. Zmieniły się nasze cele, priorytety i wartości. Dawniej obiektem pożądania był najnowszy model telefonu z „nadgryzionym jabłkiem”. Obecnie to szczepionka Pfizera, poszukiwana przez zapobiegliwych jak „Święty Graal” pandemicznej medycyny.

Miejscy urzędnicy coraz bardziej uświadamiają sobie potrzebę promocji Gorzowa. Pytanie tylko, czy czują klimat tego specyficznego miasta. Warto mieć wizje, by nie działać "po omacku".

Wiele dobrego dzieje się w temacie kolejowego połączenia Gorzowa ze Szczecinem. Przez Kostrzyn właśnie.W grudniowym felietonie proponowałem bajpas z wykorzystaniem układu torowego stacji Kostrzyn, który pozwoliłby zjechać pociągom z Ostbahn'u (LK203) na Odrzankę (LK273) w kierunku Szczecina.

Estakada to najbardziej charakterystyczny element panoramy miasta od strony Warty. Niewielu zapewne pamięta, że jej początki sięgają 1914 roku. Przez lata była niemym świadkiem historii. Widziała niejedno. Majestatyczny Führersonderzug "Amerika" oraz radzieckie transporty. Niestety, te ostatnie przyczyniły się do jej technicznej degradacji bardziej niż pierwsza i druga wojna światowa razem wzięte. Rozsunięcie torów szlakowych, które w zamyśle miało ułatwić przejazd wagonów z radziecką skrajnią, doprowadziło do zniszczenia odwodnienia obiektu oraz licznych pęknięć konstrukcji.

Od dziesięcioleci mieszkańcy Gorzowa z nadzieją wyczekują elektryfikacji linii kolejowej 203, historycznie zwanej Ostbahn'em. Niezmiennie od lat to „dyżurna gruszka na wierzbie" w kampaniach wyborczych lokalnych polityków, która wraz z zamknięciem urn znika tak szybko, jak się pojawiła. Coś jednak się zmieniło. Jeszcze za wcześnie by odtrąbić sukces, ale gorzowskie marzenie powoli zaczyna się materializować. Przyjmuję to z nadzieją i entuzjazmem.

Z zadowoleniem przyjmuję plany lubuskiego samorządu, dotyczące zakupu kolejnych hybrydowych zespołów trakcyjnych. Kolej w lubuskim ma wiele do nadrobienia, zwłaszcza na północy województwa. Mam nadzieję, że tym razem będą to prawdziwe hybrydy - przystosowane do zasilania z sieci trakcyjnej, czego nie można powiedzieć o dwóch pojazdach typu 36WEhd zakupionych w końcówce roku 2020. Podobne zespoły trakcyjne zamawia także zachodniopomorskie, którego tabor dociera również na lubuskie stacje.

W ponure zimowe wieczory często wracam wyobraźnią do epoki świetności dawnej Kolei Wschodniej, która przebiegała przez Gorzów. Widzę tętniący życiem Landsberski dworzec, słyszę syk pary wydobywający się z majestatycznych parowozów, czuję atmosferę tamtej epoki. A dziś?

Mieszkaniec Gorzowa, który skończył studia w Poznaniu i Szczecinie postanowił podzielić się swoimi spostrzeżeniami na temat naszego miasta. Podkreśla, że Gorzów jest miastem takim w sam raz i każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, ale wystarczy chcieć.