Regionalna gazeta ujawniła wielką aferę. Prezydencki doradca do spraw public-relations zarabia więcej od jej dziennikarzy. Prezydent Wójcicki powinien założyć pokutną włosiennicę i udać się z pielgrzymką do Rokitna.

W naszym gorzowskim kurniku aż się kurzy. Nic nie ilustruje lepiej nędzy panującej nad Wartą niż sytuacja w szpitalu. Tu wydarzyć się może wszystko, co nie ma szans wydarzyć się gdziekolwiek indziej.

Fala mętnych interesów i interesików już wiele lat temu podmyła fundamenty przyszłości Gorzowa. Jedno z częstszych pytań, jakie zadają mi czytelnicy felietonów, brzmi: Czy o sprawach naszego miasta decydują ludzie bezinteresowni?

Nie chcę być kimś w rodzaju „stalofoba”, bo gorzowski klub i jego kierownictwo są wartością samą w sobie, ale o pieniądzach publicznych warto rozmawiać głośno. Szczególnie wtedy, gdy przekazywane są po cichu.

Na sporcie mogę się nie znać, ale korporacyjny biznes, także ten sportowy, znam całkiem nieźle. Na tyle, by wiedzieć, że tylko w Gorzowie próbuje się wmówić mieszkańcom, iż żużel jest najważniejszą dyscypliną sportową. I to jest „clou” dyskusji o podziale środków na sport nad Wartą. Ta czynność nigdy nie była tu wolna od potknięć, lecz tegoroczny owoc pracy rajców pachnie koszmarem.

Okazuje się, że każda strona sceny politycznej ma swojego świętego i chciałaby z nim peregrynować po mediach, pławiąc się światłem odbitym od jego zasług i dokonań.

Doniesienia na temat gróźb karalnych względem włodarzy polskich miast najczęściej przebijają się do przestrzeni publicznej, ale groźby i „subtelności” tych samych względem przedstawicieli prasy lokalnej, to już tylko tajemnica poliszynela.

W ostatni dzień roku na Południu zainicjowano Park Technologii Kosmicznych. To nie pierwszy dowód na to, że z Zieloną Górą możemy się ścigać, ale już tylko na torze żużlowym. Ewentualnie na ilość linii tramwajowych.

O czym innym miałem pisać, ale czas jest prawie świąteczny i refleksje ponadpolityczne stają się nieuniknione. Cały Facebook i Instagram, naszpikowane są słodyczą, miłością i krzątaniną wokół tego, aby było fajnie.

Wyborców zalewa krew nie wtedy, gdy radni mają inne opinie i zdanie na jakiś temat, albo robią coś kontrowersyjnego, ale w sytuacji, gdy nie mają zdania w żadnej sprawie i nie robią dosłownie nic.