Sejmik to doskonała miejscówka dla politycznych wyg. Szkopuł w tym, że z obecności przedstawicieli Północy w lokalnym parlamencie, wynika bardzo niewiele. Ocenę utrudnia fakt, że publikują dużo zdjęć, które na poziomie politycznego teatru, czynią z nich osoby niezwykle aktywne i sprawcze.

Kościół w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej będzie miał odnowioną „matkę kościołów”, ale zderzy się ze starymi problemami. Sam remont był zadaniem prostym; o wiele trudniej będzie ponownie zapełnić ją wiernymi. Odrestaurowana wieża i cieplutkie podłogi, nie rozgrzeją religijnej żarliwości wśród mieszkańców.

Epidemia bezpartyjnego politykierstwa pustoszy region. Niektórym puściły hamulce i postanowili sparaliżować samorząd województwa. Choć deklarują nowe standardy, posługują się starymi patologiami. Tu nad Wartą powinny przechodzić nam ciarki na myśl o tym, że władzę w województwie mogą przejąć ludzie, dla których zrównoważony rozwój, to mało znacząca fanaberia.

To jakiś obłęd, że w samym środku zarazy i na początku kryzysu, posłowie uchwalili sobie podwyżki. Trochę wstydu jest. Posłowie opozycji nie mają dylematu: nosić maseczki czy nie? Po głosowaniu za PiS-owskimi podwyżkami jest to bez znaczenia. Z okryciem lub bez wyglądają tak samo śmiesznie. Oby szalupa o nazwie Platforma Obywatelska zatonęła jak najszybciej.

Margot przyćmiła Madonnę, a obrona Częstochowy jest niczym, przy ataku na kierowcę furgonetki. Uwielbiamy wolność wyrażania opinii, ale tylko teoretycznie, i do jakiegoś czasu. To jest coś niesamowitego. Czuję się jak uczestnik biesiady z karafką La Fontine na stole albo jeszcze gorzej – jak Wolterowski Prostaczek, który rozumie coraz mniej.

Do teraz, a więc całkiem długo, zasłanianie twarzy maseczką było dobrowolne, a przez niektórych traktowane jak fanaberia władzy. Nie brakuje nad Wartą takich, którzy publicznie głoszą, że ich stosunek do pandemii zszedł z poziomu twarzy, do miejsca, gdzie kończą się plecy, a zaczyna inna część ciała.

Czasy mamy trudne. Jak nie boom na rynku budowlanym, to koronawirus i związane z tym problemy finansowe samorządów. Część marzeń i planów trzeba będzie schować do szuflady. Spójrzmy na to inaczej. Kryzysów było już nad Wartą co niemiara, ale jedno pozostaje niezmienne: czy to aby nie jest cud, że mamy szczęście do włodarzy...

Po ewentualnej reelekcji Dudy, pomiędzy ludźmi wyrośnie ściana, i nie będzie to ściana ze styropianu lub kartonu, na którym premier drukuje trefne czeki, ale solidnego betonu wzajemnej nienawiści. Ważę w swojej głowie plusy i minusy, dokładając kryterium: ten wybór będzie lepszy, a tamten gorszy.

Wielu zakrzyknęło: „Nareszcie!” Radość trwała krótko, bo chwilę po zamalowaniu baneru z rozerwanymi płodami, pojawił się nowy, a potem następny. I tak w koło Macieju. To się robi już tragikomiczne: jedni za nic mają odczucia innych, inni owoce pseudointeligencji słusznie zamalowują, a jeszcze inni uważają, że temat w ogóle nie istnieje.

Nasz mistrz speedway’a w kampanii parlamentarnej nieskutecznie unikał osiodłania przez senatora. Teraz dał sobie nałożyć uwiąż przez PiS-owskich sztabowców. Nie wierzgał, skoro siano na niego wyłożyła wcześniej państwowa spółka.